Autor: Julia Makarova, psycholog
Zależne zaburzenie osobowości jest chorobą psychiczną charakteryzującą się nadmiernym uzależnieniem od innych ludzi, aby zaspokoić ich potrzeby emocjonalne i fizyczne.
Spis treści
Definicja-
Osobowość zależna – charakterystyczny wzór, który wpływa na postrzeganie relacji ze światem zewnętrznym i relacji do siebie i jest wyrażana w szerokim zakresie kontekstów społecznych i osobistych.
Zaburzenia osobowości są uważane za tylko takie charakterystyczne cechy, które nie są podatne na korektę i powodują znaczne zaburzenia funkcjonalne i cierpienie osobowości.
Istotną cechą jest w tym przypadku ciągłość poszczególnych zachowań i percepcji, który odbiega znacznie od standardów przyjętych i przejawia się w co najmniej dwóch z następujących obszarów: poznanie / myślenia afektywnych / ekspresji emocjonalnej i funkcjonowanie interpersonalne.
Ten model percepcji i zachowań nieelastyczne i wpływa na szeroki zakres sytuacji osobistych i społecznych, co prowadzi do znaczącego klinicznie zaburzeń osobowości, jak również pogorszenie społecznych, zawodowych lub innych ważnych dziedzinach funkcjonowania.
Ze względu na fakt, że model ten jest postrzeganie stabilne i wystarczająco długo, jest założenie, że choroba pochodzi z okresu dojrzewania lub wczesnej dorosłości.
Wszystkie powyższe cechy charakterystyczne osobowość zależna psychicznego są bardzo podobne do manifestacji innych zaburzeń psychicznych, które z kolei może być spowodowane ekspozycją na różne substancje (np, narkotyki, leki, toksyny) lub być wynikiem ogólnego stanu medycznego (na przykład uraz głowy).
Osobowość zależna charakteryzuje się nadmiernym zapotrzebowaniem na opiekę, która objawia się w posłuszeństwie i obsesje, a także obawy o separacji.
Zaburzenie rozpoczyna się wczesnym dorosłym życiu i nadal obecne w różnych kontekstach. Zależność i złożenie w zachowaniu powstaje w wyniku silnego przekonania o niemożności odpowiednio funkcjonować bez pomocy innych.
Ludzie z osobowość zależna mają trudności w podejmowaniu nawet prostych codziennych decyzji (na przykład co do noszenia koszuli lub nosić parasola), bez uciekania się do rad i aprobaty ze strony innych.
Tacy ludzie, z reguły, są bierni i pozwalają innym (często bliskim osobom) przejąć inicjatywę i odpowiedzialność za główne sfery ich życia.
Dorośli z tym zaburzeniem zależą głównie od jednego z rodziców lub współmałżonka, który decyduje o nich, gdzie powinni mieszkać, gdzie pracować i z kim się zaprzyjaźnić.
Młodzież z tym zaburzeniem może pozwolić rodzicom decydować, co powinni nosić, z kim się komunikować, jak spędzać wolny czas i do której szkoły lub szkoły uczęszczać.
Prośby o pomoc od innych osób w tych przypadkach wykraczają poza potrzeby związane z wiekiem i sytuacją.
Często bojąc się utraty wsparcia i aprobaty ludzi, osoby z zależnym zaburzeniem osobowości nie zgadzają się z innymi ludźmi, szczególnie tymi, od których zależą.
Ponieważ ci ludzie nie są w stanie funkcjonować samodzielnie, zgadzają się nawet z tymi rzeczami, które ich zdaniem są złe, nie ryzykując utraty pomocy tych, od których zależą. 
Mogą podejmować ekstremalne środki, aby uzyskać opiekę i wsparcie od innych, aż do wykonania nieprzyjemnych zadań.Osoby z tym zaburzeniem czują się niekomfortowo w samotności z powodu przesadnego strachu przed niezdolnością do zajmowania się sobą.
Dlatego też, gdy kończy się bliski związek (na przykład zerwanie z kochankiem lub śmierć dozorcy), ludzie z zależnym zaburzeniem osobowości zaczynają szukać innych związków, aby zapewnić sobie opiekę i wsparcie.
Objawy
Ludzie z tym zaburzeniem nie ufają swojej zdolności do podejmowania decyzji, czują, że inni są lepsi na wiele sposobów niż oni. Mogą przejść do wielu, a nawet tolerować złe nastawienie do siebie, aby nie pozostać samotnym. Typowe objawy to:
1. Złożoność podejmowania decyzji niezależnie bez rekomendacji z zewnątrz,
2. Pasywność,
3. Problemy wyrażające nieporozumienia z innymi,
4. Unikanie osobistej odpowiedzialności,
5. Stałe unikanie samotności,
6. Dewastacja i poczucie bezradności, gdy kończy się jakikolwiek związek,
7. Niemożność zaspokojenia zwykłych wymagań życia,
8. Obawy przed opuszczeniem,
9. Cierpienie nawet z łatwej formy krytyki lub dezaprobaty,
10. Gotowość do tolerowania złego traktowania i przemocy ze strony innych.
Konsekwencją tego zaburzenia są depresja, nadużywanie alkoholu i narkotyków oraz tendencja do nadużyć fizycznych, emocjonalnych i seksualnych.
Przyczyny
Przyczyny tej choroby nie są znane, sama choroba nie jest w pełni zrozumiała. Zaburzenie pojawia się zwykle we wczesnej dorosłości, z którą kobiety są bardziej podatne.
Leczenie
Psychoterapia jest preferowaną formą leczenia osób z zależnym zaburzeniem osobowości. Praktyka poznawczo-behawioralna koncentruje się na sposobie, w jaki ludzie myślą z takim zaburzeniem, co jest niewystarczające.
Zwrócono także uwagę na przekonania, które się za tym kryją, takie jak niemożność podjęcia ważnych życiowych decyzji lub niemożność zainicjowania związku. Ulepszenia z reguły obserwuje się tylko przy długotrwałej terapii.
